Karanfil

Bir karanfildim ben tek başıma çorak dağda yaşayan, Yoktu hiç kimse yanımda, yoktu hiç bir şey, susuz kalmış bir karanfil gibiydim. Başım öne eğik sanki hiç kalmıyacakmış gibi bir gün bir yıldız geldi yukardan havadan ne kadar ışıl ışıldı nekadar güzeldi ne istiyorsun dedi bu hayattan ne bekliyorsun dedi. düşündüm ne istiyorum ne bekliyorum diye ''ne istiyorum, ne istiyorum biliyormusun'' dedi. Karanfil bana suyumu verecek bir sevgi istiyorum var böyle bir sevgi biliyorum. Ben hep suyumu daha derinlere kök salarak aldım ama artık bana yakından gelecek su bekliyorum. Benim gibi düşünecek bir sevgi istiyorum. Düşündü yıldız, ne yapsaydı bilmiyordu Karanfile. Su yoktu sadece ışık vardı ne yapacağın bilemedi kaçıp gitmek istedi. Karanfili karanlığı ve susuzluğu ile bırakmak istedi ama gidemedi de. Çünkü Karanfil güzeldi, dünyadaki en güzel Karanfildi belki. Sadece biraz daha ışık saldı biraz daha parladı. Karanfile su vermedi onda su yoktu ama ışık vardı Onun ışığını gören periler geldiler karanfili buldular susuz kaldığını gördüler ve su verdiler karanfile karanfil daha güzelleşti serpildi ve yıldız asla yanından gidemedi çünkü yıldız parladıkça karanfil Güzelleşti karanfil, güzelleştikçe yıldız daha bir içten parladı....