Sen Üstüne Alınma Lütfen!!

Sen Üstüne Alınma Lütfen…


Biliyorum, konuşacak bir şeyimiz kalmadı; paylaşacak
hiçbir şeyimiz yok Yine de yüreğimden gücümün yettiği
yere kadar sana sesleniyorum; Seninle konuşuyorum..
bugün sana olan kırgınlığımı rafa kaldırdım. Sevgimi
aldım avuçlarımın arasına, ona sığınıyorum…

Cümlelerimi kısalttım; kelimelerim buruk,
Gülüşlerim istenmeyen dudaklarımda… ‘Bir ihtimal gelişine’
sığındığımı Fark ettiysem de, engel olamadım gurursuz, ama
mutlu hasretine…Bugün gönlümü hoş tutmak istiyorum,
imkansız olan her rüyaya inanasım geliyor…Bende olan seni
hiç kırmadım, değiştirmedim ve hep korudum desem de,
Sendeki benim nasıl olduğunu anlamsız bir sıkıntıyla merak
ediyorum…İçimdeki güzelliğine inanıp inanmamanı artık
umursamıyorum! Anlamsız ve cevapsız sorular hınzırca
sırıtıyor; ben, duymamaya çalışıyorum. Düşler uzak gibi
görünüyor, ama yakınlar; belki de görmeyi istemek gerekiyor.“
Gözlerini aç” desem kapatacaksın, ama kapatma!
Gözlerimdeki hüzün bile seni özlemiş; İtiraf etti
sonunda… Düşüncelerim gururlu, hayallerim ve kalbim değil.
Gelseydin, kendimi unutup sana koşacaktım. Susturacaktım
içimdeki isyanı. Kavgaların ortasında bir güneş gibi doğup
ısıtacaktım yüreğini, Sevinçten ağlayacaktım bu defa!
Mutluyken hemen sarhoş olmuşum gibi, dokunacaktım,
Sarılacaktım… Ama gelmedin, gelemezdin, belki de
gelmeye hiç niyetin yoktu aslında…Kendimi kandırdığımı
anladığımda ağlıyordum. Eskiden kimi şarkıların ne kadar
anlamlı olduğunu düşünürken, şimdi ayrılığın ardından her şarkı
umutsuzluğumu ve sevgimi anlatıyormuş gibi geliyor..
Sevdiğim ne kadar şarkı varmış meğer, bunu senin gidişinle
anladım! Her şarkıda sen varsın, her yerde, her gördüğüm
insanda, denizde, gecede, uykumda…Nasıl beceriyorsun her
yerde olabilmeyi? Bu bir marifetse eğer, neden benim yanımda
değilsin? Gittin! Beklide hiç gelmemiştin, ben geldiğini sandım…
Yokluğuna ayak uyduramıyorum! Her gelişimde, ‘bir kez daha
gönderdiğin’ oldum… İnanamadığın, yenemediğin, Üzerinden
atlayamadığın korkuların oldum…Yüreğindeki kadın ben olmak
isterken, Tozlu bir anı oldum…Sesin hep uzaklara çağırıyordu,
ben üstüme alındım ve sana geldim. Bilseydim, bana ait olmayan
bir seslenişi sahiplenir miydim? Şimdi bir mevsimlik aşk kaldı
avuçlarımda.Kalbime henüz söyleyemedim gittiğini, Öğrenirse,
onun da acı çekmesinden korkuyorum…
Sevdamın yokluğuna alışabilirim belki ama sesinin

uzak yollarda olması acıtıyor içimi…
En büyük silahınla vurdun beni; asıl acı olan unutulmak!

unutulmayan olmak sende Daha güzel duruyor…
Benim kırgınlığım ‘AŞK’a… sen lütfen üstüne alınma.


Arzum PALUT